شهید ابراهیم هادی

سردار علی شادمانی، فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا (ص)، که در حمله هفته گذشته رژیم صهیونیستی به شدت مجروح شده بود، ساعاتی پیش به یاران شهیدش پیوست و به مقام رفیع شهادت نائل آمد.

در پی این اتفاق، مهدیه شادمانی دختر سردار شهید با انتشار متنی تأثیرگذار در صفحه شخصی خود، شهادت پدر را افتخارآمیز توصیف کرد و نوشت:

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ…با افتخار خبر شهادت پدرم سپهبد شهید سردار علی شادمانی را به ملت انقلابی و شریف ایران ابلاغ می‌کنم. قطعاً علمداری سپاه سیدعلی در نبرد با شقی‌ترین دشمن بشریت یعنی رژیم صهیونیستی، پاداش ۴۷ سال مجاهدت خاموش این فرمانده عزیز در گمنامی بود. ان‌شاءالله لایق نام دختر چنین شهیدی باشم. سلامٌ على قلبِ زینبِ الصبور.»

مهدیه شادمانی، در یادداشتی دیگر نیز در توصیف شخصیت پدرش نوشت:«آن ۴ دهه گذشته که پدرم بارها تهدید به ترور شدند در یک سو، و همین ۴ روز که فرماندهی ستاد جنگ را بر عهده گرفتند نیز دشمن لحظه‌ای از ترور او غافل نشد… اگر چه سردار شادمانی در میان ملت ایران گمنام بود، اما دشمن به خوبی به نبوغ نظامی و عملیاتی او ایمان داشت.»

شادمانی در سال ۱۳۵۸ به سپاه پاسداران پیوست و در خلال جنگ ایران و عراق از اعضای این نهاد بود و از ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ فرماندهی لشکر ۳۲ انصارالحسین را برعهده داشت.

اینجا

علی شادمانی در یادواره حسین همدانی حسینیه ثارالله شهر کرمانشاه، مهر ۱۴۰۱

او از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۵ معاون عملیات نیروی زمینی سپاه پاسداران بود،در فاصله سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰ به‌عنوان فرمانده لشکر ۳ نیروی مخصوص حمزه فعالیت می‌کرد، از ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ فرماندهی قرارگاه نجف را برعهده داشت و در فاصله سال‌های ۱۳۸۴تا ۱۳۹۱ به‌عنوان رئیس اداره عملیات ستاد کل نیروهای مسلح فعالیت می‌کرد.وی از ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵ معاون عملیات ستاد کل نیروهای مسلح بود.پس از آغاز جنگ ایران و اسرائیل و ترور غلامعلی رشید توسط اسرائیل، او به‌عنوان جانشین رشید فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا شد

ارتش اسرائیل در ۲۷ خرداد ۱۴۰۴ اعلام کرد که شادمانی را کشته است.به گفته ارتش اسرائیل، جنگنده‌های این کشور در عملیات مشترکی میان «مدیریت اطلاعات نظامی و نیروی هوایی اسرائیل» و بر پایهٔ اطلاعات دقیق و «فرصتی ناگهانی»، یک مرکز فرماندهی فعال در تهران را هدف قرار دادند و شادمانی را کشتند.خبر رسمی مرگ او «بر اثر جراحات شدید ناشی از بمباران» در ۴ تیر اعلام شد.

بسم رب الشهدا

#به_قلم_خودم 

تنها این حرف های شهداست که دلمان را گرم می کند و آراممان می کند…

قلبمان مالامال از غم از دست دادنشان است،چشمانمان گریان…اما لب مان به شکر الهی سرشار…

امیدمان بیش از پیش…

آری این را شهدا از ما می خواهند…

خواهرانم…بلند شوید و پرچم را بر دست گیرید…

نمی گزاریم…پرچم زمین بماند..‌.

 * از سردار حاجی زاده به تمام مردم ایران *

 * این مسیرنورانی ادامه پیداخواهد کرد… * 💫 💫 💫 💫 

اینجا

✅ نحوه پیدا شدن پیکر بابا از زبان دختر شهید
منزل پاسدار شهید جواد پوررجبی

ده روز از انفجار گذشته بود ده روزی که هر لحظه‌اش برای فاطمه مثل یک سال می‌گذشت. هنوز پیکر جوادش را پیدا نکرده بودند. فاطمه بی‌قرار بود، آخرین خداحافظی‌شان آنقدر تند و سریع اتفاق افتاد که فرصت نکرد یک دل سیر همسرش را تماشا کند.

شب دهم ریحانه سادات خواب دید: مامان، بابا یه جای خیلی قشنگ بود، مثل بهشت بهم گفت به مامان بگو سه روز برام زیارت عاشورا بخونه…

روز سوم درست بعد از خواندن زیارت، تلفنش زنگ خورد: خانم پوررجبی، پیکر سردار تفحص شد.

اجازه ندادند پیکر را ببیند، فقط برایش شرح دادند: سرش شبیه اباعبدالله جدا شده، مثل علمدار دست‌ ندارد. مقطع‌الاعضا است مثال علی‌اکبر.

خبرگزاری فارس درباره شهادت سردار سرتیپ جواد پوررجبی، از فرماندهان هوافضای سپاه پاسداران، نوشت که او تا پیش از شهادت به خانواده‌اش نگفته بود چه سمتی دارد و خود را «آبدارچی سپاه» معرفی می‌ کرد

 
🌐🇮🇷 فارس درباره شهادت سردار سرتیپ جواد پوررجبی، از فرماندهان هوافضای سپاه پاسداران، نوشت که او تا پیش از شهادت به خانواده‌اش نگفته بود چه سمتی دارد و خود را «آبدارچی سپاه» معرفی می‌ کرد

🌐 @Iran_Iran

🇮🇷 http://telegram.me/Iran_Iran

🇮🇷 

حقایقی درباره فرزند معلول صیاد شیرازی که نمی‌دانستید. 

به گزارش اقتصادنیوز، عفت شجاع، همسر شهید سپهبد علی صیادشیرازی، پس از یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت؛ زنی که 28 سال در کنار یکی از بزرگ‌ترین فرماندهان نظامی ایران زندگی کرد؛ از درس خواندن در دانشگاه افسری تا فعالیت‌های انقلابی در سال 57 و روزهای سخت دوران جنگ و پس از آن را در کنارش بود و تلاش او را برای ایران و اسلام می‌دید. عفت شجاع بعد از 25 سال به همسر شهیدش پیوسته است و به همین بهانه مروری بر بخش‌هایی از زندگی شخصی شهید صیاد شیرازی داریم.

شهید علی صیاد شیرازی هنگامی که تصمیم داشت در سال ۱۳۵۰ با دختر دایی خود، عفت شجاع، ازدواج کند، با مخالفت ارتش حکومت پهلوی مواجه شد. حکومت پهلوی دلیل مخالفت ازدواجش با این دختر را سابقه مبارزاتی پدر عفت شجاع با حکومت مطرح کرد. سرانجام ارتش حکومت پهلوی در اثر اصرار ستوان شیرازی، با این ازدواج موافقت کرد. ثمره این ازدواج چهار فرزند شامل دو دختر به نام مریم و مرجان و دو پسر به نام های مهدی و محمد بوده است.

مرجان یکی از فرزندان شهید صیاد شیرازی از کودکان استثنائی بود، فرزندی که شهید او را از الطاف خفیه الهی می‌دانست. همسر شهید درباره او می‌گفت: «علی‌آقا او را بسیار دوست داشت و می‌گفت «لطف خدا را در وجود مرجان می‌بینم، در آن دنیا ما را شفاعت می‌کند. او حتی باوجود همه مشغله‌هایش عضو انجمن کودکان استثنایی شد و هر کاری از دستش برمی‌آمد برای آنها انجام می‌داد.»

مریم صیادشیرازی درباره علاقه پدر به «مرجان» می گوید: «بابا به خاطر وجود خواهرم مرجان بسیار شاکر خدا بود، او را برکت و لطف خدا می دانست و می گفت: مرجان الطاف خفیه الهی است، لطف خدا را در وجود مرجان می بینم، او ما را آن دنیا شفاعت می کند. وقتی بابا شهید شد، مرجان تا یک ماه بی قراری می کرد و دوست نداشت در مراسم عزای پدر شرکت کند یا بر سر مزار وی برود؛ اگر چه او جزو کودکان استثنایی معلول ذهنی است، اما نبود بابا را حس می کرد.»